به نظر می رسد سطح پایین ویتامین D پلاسما، یک عامل خطر مستقل برای عفونت COVID-19 است

27 ژوئیه 2020 - نقش ویتامین D به عنوان یک عامل مهم در چندین فرآیند فیزیولوژیکی مرتبط با متابولیسم استخوان و کلسیم و همچنین در نتایج متنوع غیر اسکلتی از جمله بیماری های خود ایمنی، بیماری های قلبی و عروقی، دیابت نوع 2، چاقی، کاهش شناختی و عفونت ها، شناخته شده است. به طور خاص، تأثیر شدید متابولیت های ویتامین D بر پاسخ سیستم ایمنی بدن، و بر توسعه عفونت ناشی از ویروس SARS CoV-2 ، قبلاً در چند مطالعه در سراسر جهان توضیح داده شده است.

یک گروه از دانشمندان با هدف تعیین ارتباط غلظت پایین ویتامین D پلاسما (25(OH)D) با خطر ابتلا به عفونت COVID-19 و بستری در بیمارستان، تحقیقاتی را آغاز کردند. با استفاده از داده های دنیای واقعی و بررسی 782 بیمار COVID-19  مثبت و 72525 بیمار COVID-19  منفی، محققان تشخیص دادند که پایین بودن سطح ویتامین D پلاسما، یک عامل خطر مستقل برای عفونت COVID-19  و بستری در بیمارستان است. این تحقیق به تازگی در مجله FEBS منتشر شده است.

محققان اظهار داشتند: یافته اصلی مطالعه ما ارتباط معنی داری را بین سطح ویتامین D پلاسما با احتمال ابتلا به COVID-19 در بین بیمارانی که برای COVID-19 آزمایش شده بودند، حتی پس از تعدیل سن، جنس، وضعیت اقتصادی - اجتماعی و اختلالات ذهنی و جسمی مزمن، نشان داد. علاوه بر این، سطح ویتامین D پایین با خطر بستری شدن در اثر عفونت COVID-19 همراه بود، اگرچه این ارتباط پس از تعدیل برای سایر عوامل مخدوش کننده معنی دار نبود. آنها افزودند: یافته های ما با نتایج مطالعات قبلی که نشان دادند که خطر ابتلا به عفونت حاد دستگاه تنفسی به دنبال مصرف مکمل ویتامین D  کاهش یافته است، مطابقت دارد.

آنها افزودند: براساس تحلیل ما، افرادی که COVID-19 مثبت بودند، پیرتر از افراد غیر آلوده بودند. جالب توجه اینست که توزیع دو نقطه اوج برای گروه های سنی نشان داد که خطر ابتلا به COVID-19 ، برای افرادی در محدوده 25 و 50 سالگی بیشتر است. اولین قله ممکن است با عادت دور هم جمع شدن در سنین جوانی توضیح داده شود و قله ی مربوط به سن 50 سالگی ممکن است با ادامه ی این عادات اجتماعی، همراه با بیماریهای مزمن مختلف، توضیح داده شود.

با کمال تعجب، شرایط پزشکی مزمن مانند زوال عقل ، بیماری قلبی عروقی و بیماری مزمن ریوی که در مطالعات قبلی بسیار پرخطر تلقی می شدند، به عنوان عوامل افزایش میزان عفونت در این مطالعه تایید نشدند. با این حال، این یافته به شدت دچار بایاس بوسیله ی محدودیت تماس های اجتماعی است که در هنگام شیوع COVID-19  به همه مردم تحمیل شده است. بنابراین، دانشمندان فرض کردند که به دنبال دستورالعمل های بهداشتی، بیمارانی که شرایط پزشکی مزمن دارند، ارتباطات اجتماعی خود را به میزان قابل توجهی کاهش داده اند. این موضوع در واقع ممکن است خطر ابتلا به COVID-19 را در آن گروه از بیماران به حداقل رسانده باشد.

محققان اظهار داشتند که این مطالعه تأثیر بسیار چشمگیری در مراقبت از بیماران خواهد داشت. آنها افزودند که قدرت اصلی این مطالعه بزرگ بودن جمعیت مورد بررسی در دنیای واقعی است. اکنون محققان در نظر دارند که ارتباط این عامل را با مرگ و میر ناشی از COVID-19 ، ارزیابی کنند. آنها افزودند: ما مایل به یافتن ارتباط سایر عوامل با نتایج بالینی بیماران- به عنوان مثال، کنترل قند خون بیماران قبل از ابتلا به COVID-19- برای ارزیابی خطر مرگ و میر ناشی از عفونت COVID-19، هستیم.

منبع:

The FEBS Journal. doi.org/10.1111/febs.15495.

https://www.news-medical.net/news/20200727/Low-plasma-vitamin-D-level-appears-to-be-an-independent-risk-factor-for-COVID-19-infection.aspx